Op doorreis
Door: Riet
Blijf op de hoogte en volg Riet - Ed - Jessie - Bert
03 Juni 2015 | Vietnam, Phan Thiết
De afstanden die we hier moeten afleggen zijn dagelijks eigenlijk niet zo heel groot, maar het neemt enorm veel tijd in beslag. Het is hier levensgevaarlijk. De gemiddelde snelheid van onze bus is ongeveer 40 km. Per uur.
We nemen de enige weg van noord naar zuid. De A1. Een weg waar echt overal aan gewerkt wordt. Je rijdt van de ene hobbel naar de andere. De toestand van en op de weg is ronduit vreselijk. Het getoeter is niet van de lucht. Inhalen? Natuurlijk en soms met drie naast elkaar, alles kan hier! Ben blij met onze chauffeur, eentje die van wanten weet!
Gisteren werd de bus aangehouden omdat de chauffeur een stukje op de verkeerde weghelft had gereden( kon niet anders want de andere helft was opgebroken), hij kreeg een boete van 1.000.000 dong = ongeveer 40 euro, als hij meteen betaalde kon worden volstaan met 500.000 dong. Wij vermoeden dat dit bedrag meteen de achterzak van de agent in gaat. Die 20 euro is voor de chauffeur een heel bedrag. De verdiensten zijn hier niet hoog. We besloten dan ook om de boete maar uit de fooienpot te betalen, wat de chauffeur tot een gelukkig man maakte.
Onze chauffeur heeft een enorme moedervlek op z'n kin waar een aantal heeeele lange haren uitgroeien. Elke keer als je de bus in stapt krijg je de neiging ze uit te trekken of af te knippen. Brrr, echt een goor gezicht.onze reisleidster vertelde dat die haren daar echt blijven zitten want afknippen betekent ongeluk!!!
Tja, ieder zijn (bij) geloof dan maar.
We hebben een aantal lange reisdagen achter de rug. Van hoi an naar qui non waren de meeste kilometers. Natuurlijke hadden we onderweg de nodige stops om foto's te maken. We zagen hoe eucalyptusolie werd gewonnen, vissaus werd gemaakt, whiskey van zeepaardjes werd gemaakt. Alles heel goed voor de potentie!
Van qui non naar na trang waar we 2 nachten bleven. Fijn, even rust. Haha, had je gedacht. We bezochten de pagode van buddha ( sorry, even de naam kwijt). 192 treden op. Dacht het even niet. Het was 41 graden en nog heel vroeg (8.30 uur). Jessie, ed en ik bleven beneden aanbidden, maar onze die hard bert ging naar boven. Stoer hoor.
Daarna een boottocht naar een eilandje en op dat eilandje een wandeling. Wat een leven hebben die mensen, eigenlijk niet voor te stellen. Heel sober en meestal in krotten van golfplaat. Hilarisch was dat om weer op onzeboot te komen we over een wiebelende vlonder moesten lopen van ongeveer 50 meter lang en een metertje breed. Zo eng! Met de benen wijd om het evenwicht te bewaren en onze mannen vasthoudend bereikten we dan toch de trekschuit ( ook al zo gammel). Gewicht goed verdelen en daar gingen we. Bij onze boot aangekomen moesten we opnieuw balanceren tussen de boot ( vlondertje nog smaller) en een bassin met haaien!!! Echt niet zulke kleintjes! Als we mis zouden stappen gingen we letterlijk en figuurlijk naar de haaien.
Jullie begrijpen misschien, de adrenaline stroomde hevig door de lijfjes van jessie en van mij.
Als klap op de vuurpijl mochten we nog in de boot klimmen, eerst op een omgekeerde krat klimmen daarna aan boord. Dan blijkt dat we toch echt wat ouder worden. Gaat niet meer zo heel
soepel. We werden zowat in de boot gehesen.
Achteraf was het toch een heel avontuur.
Vanmorgen vertrokken naar onze huidige verblijfplaats voor drie nachten (phan thiet). Een luxe resort met onze eigen bungalow. Ziet er romantisch uit. We vinden bloemen op bed en in de badkamer, een prachtig terras met ligstoelen, schaal met exotisch fruit en zojuist kwamen ze het bed openslaan, kussens goed leggen, de klamboe laten zakken en nog een heerlijk cakeje brengen. Wat een luxe!
We gaan hier maar eens lekker van genieten. We zijn de groep ook even zat. Lekker met z'n vieren eten en luieren.
Over een paar dagen gaan we verder naar ho chi min stad ( saigon). Hopen dat jessie dan is opgeknapt, die heeft het inlegkruisje van ed overgenomen.
Groeten van ons vieren.
We nemen de enige weg van noord naar zuid. De A1. Een weg waar echt overal aan gewerkt wordt. Je rijdt van de ene hobbel naar de andere. De toestand van en op de weg is ronduit vreselijk. Het getoeter is niet van de lucht. Inhalen? Natuurlijk en soms met drie naast elkaar, alles kan hier! Ben blij met onze chauffeur, eentje die van wanten weet!
Gisteren werd de bus aangehouden omdat de chauffeur een stukje op de verkeerde weghelft had gereden( kon niet anders want de andere helft was opgebroken), hij kreeg een boete van 1.000.000 dong = ongeveer 40 euro, als hij meteen betaalde kon worden volstaan met 500.000 dong. Wij vermoeden dat dit bedrag meteen de achterzak van de agent in gaat. Die 20 euro is voor de chauffeur een heel bedrag. De verdiensten zijn hier niet hoog. We besloten dan ook om de boete maar uit de fooienpot te betalen, wat de chauffeur tot een gelukkig man maakte.
Onze chauffeur heeft een enorme moedervlek op z'n kin waar een aantal heeeele lange haren uitgroeien. Elke keer als je de bus in stapt krijg je de neiging ze uit te trekken of af te knippen. Brrr, echt een goor gezicht.onze reisleidster vertelde dat die haren daar echt blijven zitten want afknippen betekent ongeluk!!!
Tja, ieder zijn (bij) geloof dan maar.
We hebben een aantal lange reisdagen achter de rug. Van hoi an naar qui non waren de meeste kilometers. Natuurlijke hadden we onderweg de nodige stops om foto's te maken. We zagen hoe eucalyptusolie werd gewonnen, vissaus werd gemaakt, whiskey van zeepaardjes werd gemaakt. Alles heel goed voor de potentie!
Van qui non naar na trang waar we 2 nachten bleven. Fijn, even rust. Haha, had je gedacht. We bezochten de pagode van buddha ( sorry, even de naam kwijt). 192 treden op. Dacht het even niet. Het was 41 graden en nog heel vroeg (8.30 uur). Jessie, ed en ik bleven beneden aanbidden, maar onze die hard bert ging naar boven. Stoer hoor.
Daarna een boottocht naar een eilandje en op dat eilandje een wandeling. Wat een leven hebben die mensen, eigenlijk niet voor te stellen. Heel sober en meestal in krotten van golfplaat. Hilarisch was dat om weer op onzeboot te komen we over een wiebelende vlonder moesten lopen van ongeveer 50 meter lang en een metertje breed. Zo eng! Met de benen wijd om het evenwicht te bewaren en onze mannen vasthoudend bereikten we dan toch de trekschuit ( ook al zo gammel). Gewicht goed verdelen en daar gingen we. Bij onze boot aangekomen moesten we opnieuw balanceren tussen de boot ( vlondertje nog smaller) en een bassin met haaien!!! Echt niet zulke kleintjes! Als we mis zouden stappen gingen we letterlijk en figuurlijk naar de haaien.
Jullie begrijpen misschien, de adrenaline stroomde hevig door de lijfjes van jessie en van mij.
Als klap op de vuurpijl mochten we nog in de boot klimmen, eerst op een omgekeerde krat klimmen daarna aan boord. Dan blijkt dat we toch echt wat ouder worden. Gaat niet meer zo heel
soepel. We werden zowat in de boot gehesen.
Achteraf was het toch een heel avontuur.
Vanmorgen vertrokken naar onze huidige verblijfplaats voor drie nachten (phan thiet). Een luxe resort met onze eigen bungalow. Ziet er romantisch uit. We vinden bloemen op bed en in de badkamer, een prachtig terras met ligstoelen, schaal met exotisch fruit en zojuist kwamen ze het bed openslaan, kussens goed leggen, de klamboe laten zakken en nog een heerlijk cakeje brengen. Wat een luxe!
We gaan hier maar eens lekker van genieten. We zijn de groep ook even zat. Lekker met z'n vieren eten en luieren.
Over een paar dagen gaan we verder naar ho chi min stad ( saigon). Hopen dat jessie dan is opgeknapt, die heeft het inlegkruisje van ed overgenomen.
Groeten van ons vieren.
-
03 Juni 2015 - 19:08
Lia:
Lieve allemaal, wat zijn jullie moedig! Ik zou het in m'n broek doen. -
03 Juni 2015 - 20:54
Helma:
Lieve allevier,
allereerst hartelijk bedankt Riet voor de interessante en humoristische verhalen echt goed! Als we dat zo allemaal lezen is het regelmatig best heftig waar jullie aan "overgeleverd" worden, spannend ook!
Jullie rusten en relaxen nu ook heerlijk even bijkomen en verwend worden.....
Nog veel plezier en voor mijn lieve zus beterschap en alle goeds voor jullie viertjes
-
03 Juni 2015 - 21:03
Leuni:
Ha Reizigers, Geniet van jullie ''vrije dagen''. Wie is de volgende die het kruisje mag overnemen? Zal ondertussen niet meer heel fris zijn............
Engerds met die haaien. Blijft het bij jullie zo heet?
Maar fijne tijd nog.
Liefs, Leuni en Co -
04 Juni 2015 - 13:34
Len:
Wat een avonturen allemaal. Gelukkig wel steeds met goede afloop. Niemand is in het basin met haaien terecht gekomen of in de ton met vissaus gevallen. Trouwens nooit geweten van die zeepaardjes. Zo leren we weer wat.
Vervelend dat Jessie nou het inlegkruisje van Ed moet dragen. Wel goed uitspoelen hoor!
Ik hoop voor jullie dat de temperatuur eindelijk iets aangenamer wordt, want die hitte sloopt je. volgens de wetenschap zoy je na 10 dagen geheel geaklimatiseerd moeten zijn. klopt da? Of is dat weer een onderzoek van Diederik Stapel geweest?
Ik vind wel dat het het gebied waar jullie nu zijn mooier is dan het eerste gedeelte.
Nou geniet lekker van je "vrije" dagen en beterschap voor Jessie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
